رمز عبور شما با موفقیت تغییر کرد
لینک فعالسازی حساب شما به ارسال شد
رمز عبور شما با موفقیت ثبت شد
منطقه زیبا و فراموش‌نشدنی پلورینیو در سالوادور یکی از جاذبه‌های توریستی معروف در کشور برزیل و شامل تنوع طبیعت، فرهنگ و تاریخی است. پلورینیو در آمازوناس قرار دارد و بین شهرهای بلم هوریزونته و ماناوس واقع شده است. این منطقه با چشم‌اندازهای خیره‌کننده‌ای از جمله رودخانه‌ها، غارها، کوهستان‌ها و دریاچه‌های زیبا یکی از مقاصد توریستی محبوب در جنوب آمریکا شناخته می‌شود.
سائوپائولو با بیش از 12 میلیون نفر جمعیت، بزرگترین شهر برزیل و یکی از بزرگترین شهرهای جهان است. این شهر که در منطقه جنوب شرقی برزیل قرار دارد، قطب اقتصادی، مالی و فرهنگی این کشور و همچنین یک شهر بزرگ جهانی است. سائوپائولو تاریخ غنی‌ای دارد که به قرن شانزدهم بازمی‌گردد و جمعیت متنوع آن نشان‌دهنده جایگاه این شهر به‌عنوان شهری برای تمامی فرهنگ‌هاست. این شهر دارای صحنه‌های هنری و فرهنگی زیبا، با موزه‌ها، تئاترها، مکان‌های موسیقی در سطح جهانی و همچنین رستوران‌های پررونقی است. با وجود بزرگی و پیچیدگی این شهر، سائوپائولو شهری است که با آغوش باز پذیرای بازدیدکنندگان است و تجربه‌ای منحصربه‌فرد و فراموش‌نشدنی را برای کسانی که محله‌ها و جاذبه‌های متعدد آن را کشف می‌کنند در سفر با تور برزیل ارائه می‌کند.
شهر اورو پرتو یکی از شهرهای ایالت میناس گرایس در برزیل است؛ این شهر که متعلق به قرن هفدهم میلادی است پر از خیابان‌های سنگ‌فرش شده و میدان‌ها، فواره‌ها و ساختمان‌هایی است که با استفاده از سبک باروک ساخته شده‌اند؛ به همین دلیل در فهرست میراث جهانی یونسکو قرار دارد. این شهر در گذشته یکی از غنی‌ترین معادن طلا در برزیل بوده است و در زمان استعمار برزیل توسط پرتغال تعداد زیادی از برده‌ها به سختی کار می‌کردند تا جیب پرتغالی‌ها را پر کنند!
مرز آبی آبشارهای ایگواسو از استان میسیونز آرژانتین تا ایالت پارانای برزیل ادامه دارد و به‌نوعی محل قرارگیری آبشارها مرز بین آرژانتین و برزیل است. آبشارها رودخانه را به دو قسمت بالایی و پایینی تقسیم می‌کنند. رودخانه در بیشتر مسیر خود از برزیل می‌گذرد، اما بیشتر آبشارها سمت آرژانتین است. رودخانه ایگواسو در زیر تلاقی خود با رودخانه سن آنتونیو، مرز بین آرژانتین و برزیل را تشکیل می‌دهد. در سفر با تور برزیل بازدید از این جاذبه حیرت انگیز را از دست ندهید. واژه «ایگواسو» از زبان گوارانی از ترکیب دو کلمه «آب» و «بزرگ» آمده است. نام‌گذاری این آبشار به «آب بزرگ» داستانی دارد. در افسانه‌ها آمده است که خدایی می‌خواست با زنی به نام نایپی که عاشقش بود، ازدواج کند، ولی آن زن با معشوقه فانی خود با قایقی فرار کرد. خدا که از این اتفاق خشمگین شده بود، رودخانه را برید و آبشارها را به وجود آورد و عاشقان را به سقوط ابدی محکوم کرد. این آبشار در سال 1541 توسط جهانگردی اسپانیایی به نام «آلوانونز کابزا دواکا» کشف شد.
کوه شوگرلوف، این جاذبه گردشگری بی‌نظیر در یکی از شهرهای معروف برزیل، یعنی ریودوژانیرو قرار دارد. نام این کوه که از شکل ظاهری آن الهام گرفته شده، به معنای کله قند است. این کوه بلند که در خلیج گوانابارا قرار گرفته، یک کوه شیبدار است که از ارتفاع ۳۹۵ متر از سطح آب کنار ساحل کوپاکابانا برمی‌خیزد و دقیقاً در نقطه متمایز با افق ریودوژانیرو قرار می‌گیرد؛ به همین دلیل منظره کوه شوگرلوف زیباترین پنجره شهر ریو منتهی به رقص نور چراغ‌های شهر را در اختیار شما قرار می‌دهد. این کوه در سال ۲۰۱۲ در فهرست میراث جهانی یونسکو قرار گرفت.
مجسمه مسیح برزیل که آن را با عنوان مسیح نجات‌دهنده نیز می‌شناسند، در ارتفاع 704 متری شهر ریو قرار دارد و از زمان به پایان رسیدن ساخت آن (حدود صد سال پیش) نظر بسیاری از مجسمه‌سازان و تاریخ‌دانان جهان را به خود جذب کرده است. مجسمه مسیح در ریو چهارمین مجسمه از عیسی مسیح در سطح جهان و عظیم‌ترین مجسمه در سبک آرت دکو در جهان است که در سال 2007 نام آن به‌عنوان یکی از عجایب هفتگانه ثبت شد و در کنار دیوار چین، اهرام مصر و... قرار گرفت. مجسمه مسیح در ریو دو ژانیرو و در قله کوه کورکووادو ریو قرار گرفته است. این مجسمه حدود 98 متر ارتفاع دارد که دوسوم ارتفاع مجسمه آزادی در نیویورک است و دست‌های آن حدود 28 متر طول دارند که به‌صورت افقی در کنار بدن نگه داشته شده‌اند.
محله ایپانما را می‌توان گران‌ترین محله در شهر ریودوژانیرو دانست. همین که وارد این محل شوید، تفاوت خانه‌ها و خیابان‌ها را متوجه خواهید شد. البته تا به حال اگر از هر کسی سوال می‌کردید، مرفه‌ترین محله در ریو کجاست، احتمالا به شما می‌گفتند کوپاکابانا. اما به نظر می‌رسد که امروزه محله ایپانما کاملا جای کوپاکابانا را گرفته است. کوپاکابانا و محله ایپانما توسط یک صخره از هم جدا شده‌اند. از جمله ویژگی‌های محله ایپانما می توان به جمعیت جوان آن، طبیعت چشم‌گیر و زیبا و خیره‌کننده و کافه و رستوران‌های باکیفیت آن اشاره کرد. اگر می‌خواهید به محله ایپانما سفر کنید، در این مقاله از رز آبی با ما همراه باشید.
سد ایتایپو به دلیل گستردگی بسیار به عنوان یکی از عجایب هفتگانه دنیای مدرن شناخته می‌شود که بر روی رودخانه پارانا قرار دارد و پاراگوئه و برزیل را از هم جدا می‌کند. هر کشور نیمی از 14000 مگاوات تولیدی سد را در اختیار دارد. برای تکمیل این پروژه، تقریبا 50 میلیون تن خاک در طول ساختوساز برداشته شد و 18 ژنراتور هیدروالکتریک هر کدام به طول 53 فوت در سد قرار داده شد (2 مورد دیگر در یک توسعه در سال 2006 اضافه شد تا مجموع به 20 برسد). در نتیجه اندازه عظیم خود، هر ژنراتور قادر است 160 تن آب در ثانیه را جابجا کند. همچنین با توجه به توافق بر سر تقسیم مساوی انرژی خروجی بین دو کشور، پاراگوئه توانسته است برق مازادی را که در اختیار دارد به کشور برزیل و سایر کشورهای جهان بفروشد. ایده سد ایتایپو زمانی شکل گرفت که وزرای امور خارجه برزیل و پاراگوئه قانون Iguacu را در سال 1966 امضا کردند. این قانون، منجر به اکتشاف رودخانه پارانا به عنوان منبع انرژی بالقوه شد. در سال 1975ساخت سد آغاز و این سازه به طول 4.8 مایل در سال 1991 با توسعه آن در سال 2003 که منجر به تولید 1400 مگاوات انرژی اضافی شد، تکمیل گردید. این یک سد بتنی گرانشی است که از آهن و فولاد کافی برای ساخت 380 برج ایفل و 15 تونل کانال بین انگلستان و فرانسه استفاده کرده است. مخزنی که وارد سد می‌شود، 170 کیلومتر طول دارد و می‌تواند تقریبا 29.54 میلیارد تن آب را در خود جای دهد و با توجه به بزرگی آن، حجم عظیمی از قدرت را تامین و توجه مثبت بین‌المللی را به این دو کشور جلب کند. بااینحال، ساخت سد ایتایپو پاراگوئه در مالزی پیامدهای مثبت و منفی زیادی داشت. درحالیکه تکمیل آن یک منبع انرژی جدید بزرگ برای هر دو کشور فراهم کرد، بسیاری از خانواده‌ها از خانه‌های خود آواره شدند تا سازه‌های دست‌ساز جدید را که مسیر هفتمین رودخانه بزرگ جهان را تغییر می‌داد، در خود جای دهند. بیشتر بخوانید: جاذبه اولیندا | شهری تاریخی در کشور برزیل تاثیر ساخت و ساز سد ایتایپو در نتیجه ساخت سد Itaipu اثرات مثبت و منفی بر محیط و جوامع محلی داشت. در ابتدا، این پروژه به اقتصاد پاراگوئه رونق بخشید و امکان توسعه بازار برق را فراهم کرد که پاراگوئه و برزیل هر دو به درجات مختلفی از آن سود برده‌اند. بااینحال، برق تولید شده در ابتدا کمک زیادی به اقتصاد پاراگوئه نکرد، زیرا طبقه بالا مانع از حرکت به سمت صنعتی شدن شدند. بنابراین، تمرکز بر کشاورزی باقی ماند. با تکمیل سد، ارزش محصولات اصلی پاراگوئه در سرتاسر جهان به شدت کاهش یافت و باعث خرابی اقتصادی شد. در طول فشار به سمت دموکراسی‌سازی، بازار تا حدودی بهبود یافت و این برق برای کمک به توسعه صنعت در کشور مورد استفاده قرار گرفت. بااینحال، در مورد فروش انرژی مازاد پاراگوئه به برزیل از جانب مردم پاراگوئه که نگران فساد دولت خود بودند، بحث و جدل زیادی وجود داشت، اما صدای آن‌ها در امضای معاهده Itaipu در سال 1973 توسط دولت‌شان خاموش شد. یکی دیگر از تأثیرات منفی ساخت سد ایتایپو بر حیات‌وحش طبیعی اطراف بود. اگرچه پروژه‌های حفاظت طبیعی در طول ساخت سد اجرا شد، اما مقدار زیادی از جنگل در امتداد سمت پاراگوئه رودخانه از بین رفته بود. همچنین، آبشارهای متعدد در اثر توسعه آب انبار زیر بار رفته و بخشی از زیبایی‌های طبیعی منطقه را از بین برده بودند. بااینحال، کار زیادی برای نجات بخش بسیاری از حیات‌وحش و پوشش گیاهی که با ایجاد سد امکان نابودی داشتند، انجام شده است و برنامه‌های اجرا شده توانستند حدود 400 گونه را نجات دهند. همچنین باید توجه داشت که در نتیجه ساخت سد 59000 نفر از خانه‌های خود آواره و مجبور به جابجایی شدند. این عدد بسیار بزرگ و تصمیمی است که نباید ساده در نظر گرفته شود. بااینحال، مدیران پروژه آن را مناسب تشخیص دادند، زیرا بازده خالص انرژی و سود برای پاراگوئه بیشتر از خسارت این جابجایی بود. توان خروجی و مقایسه سد ایتایپو در سال 2006، سد ایتایپو در پاراگوئه ظرفیت خود را افزایش داد و 14000 مگاوات برق برای استفاده در پاراگوئه و برزیل تولید کرد. به عنوان مبنایی برای مقایسه، سد هوور در ابتدا و زمانی که با ظرفیت کامل کار انجام می‌داد، تقریبا 1951 مگاوات تولید می‌کرد و سد Three Gorges در چین دارای 26 واحد تولید برق بود که مجموعا تقریبا 22500 مگاوات برق تولید می‌کنند. سد Three Gorges که اخیرا ساخته شده، یکی از این سه سد است و انرژی را برای کشوری که به سرعت درحال گسترش است و به نسبت زیادی آن را مصرف کرده، تامین می‌کند. پاراگوئه و برزیل توانسته‌اند بیشترین بهره را از تولید انرژی بزرگ ارائه شده توسط سد Itaipu ببرند، به‌طوری که پاراگوئه بیشتر این انرژی تولید شده را به دلیل عدم مصرف آن صادر می‌کند و برزیل با داشتن حقوق اولیه برای خرید انرژی مازاد پاراگوئه سود می‌برد. بیشتر بخوانید: جاذبه‌های شگفت‌انگیز پارک ملی لینسویز ماراینسیز برزیل + راهنمای بازدید تاریخچه سد ایتایپو پاراگوئه مالزی سد ایتایپو پاراگوئه مربوط به ساخت و ساز عظیمی است که براساس منافع مشترک بین برزیل و پاراگوئه توسعه یافته و متعلق به هر دو کشور است. منبع آبی مورد استفاده برای ارتقای عملکرد این نیروگاه، رودخانه پاراناست که در مرز بین دو کشور قرار دارد. برای انجام پروژه‌ای به نسبت نیروگاه برق آبی ایتایپو، چندین سال بحث و مذاکره لازم بود تا برابری در مورد منافع مشترک دو ملت ایجاد شود، چنین بحث‌هایی در دهه 60 مطرح شد. در 22 ژوئن 1966، وزرای خارجه برزیل (Juracy Magalhães) و پاراگوئه (Sapena Pastor) "Ata do Iguaçu" را امضا کردند که هدف آن تحلیل امکان‌سنجی منابع آبی متعلق به دو کشور بود. در سال 1970 مناقصه بین‌المللی برای انتخاب شرکت‌های مسئول طراحی اولیه پروژه برگزار شد که برنده آن، کنسرسیومی متشکل از شرکت IECO از آمریکا و ELC از ایتالیا بود که اجرای آن در سال 1971 آغاز شد. دو سال بعد، در 26 آوریل، معاهده Itaipu امضا شد که هدف آن، قانونی و رسمی کردن استفاده از رودخانه پارانا برای ساخت کارخانه بود. در سال 1974 یعنی در 17 می، یک نهاد با هدف مشترک نظارت و مدیریت ساختوساز ایجاد شد. در سال 1978، مسیر رودخانه پارانا برای شروع ساخت سد ایتایپو منحرف شد و چهار سال بعد در 12 اکتبر، ساخت سد به پایان رسید و دریچه‌های سیل بسته شدند. در 5 می 1984، این کارخانه به بهره‌برداری رسید. سد ایتایپو پاراگوئه کشور مالزی به دلیل عظمت خود یکی از عجایب هفتگانه دنیای مدرن به شمار می‌رود. معرفی سد ایتایپو پاراگوئه در مالزی نیروگاه برق آبی Itaipu واقع در فوز دو ایگواسوی پارانا، یکی از بزرگترین پروژه‌های تولید برق در آمریکای لاتین محسوب می‌شود و در نتیجه معاهده‌ای که در سال 1973 در دوران دیکتاتوری نظامی امضا شد، این کارخانه دارای یک اداره دو ملیتی است که برق برزیل و هم پاراگوئه را تامین می‌کند و با ظرفیت نصب شده حدود 14 گیگاوات، Itaipu بیش از 27 میلیارد دلار هزینه دارد. این کار هزاران کارگر برزیلی و پاراگوئه‌ای را بسیج کرد. برای امکان‌پذیر ساختن ساخت آن، دو کشور طی سال‌ها وام‌هایی را با مؤسسات مختلف از جمله BNDES و خزانه‌داری ملی برزیل منعقد کردند. از آن‌جایی که این وام‌ها به دلار بود و دولت‌های پاراگوئه و برزیل معتقد بودند که پذیرش ارزهای مختلف برای مدیریت نیروگاه دشوار است، ارز آمریکایی برای قیمت‌گذاری تعرفه انرژی تولیدشده توسط Itaipu اتخاذ گردید. ساختوساز عظیم در سراسر رودخانه پارانا تا برزیل امتداد دارد و بین دو کشور مشترک است. اما این پاراگوئه است که بیشترین بهره را از آن می‌برد، هم از نظر اقتصادی و هم از لحاظ رضایت میهنی. حدود 80 درصد انرژی پاراگوئه از این سد تامین می‌شود. این به معنای واقعی کلمه منبع نور کشور است. در کشوری به فقیری این کشور، این سد به عنوان دستاوردی دیده می‌شود که از زمان افتتاح آن در سال 1984 بی‌نظیر بوده است. حتی بدون درک جزئیات تولید برق آبی، واضح است که ساختوساز قدرتمندی به شمار می‌رود. از یک سکوی دید دور، می‌توانید دیوار بتنی را ببینید که فضای بین دو کشور را پوشانده است و به شکلی بلند و وسیع، با قدرتی بی‌صدا نیروی رودخانه را مهار می‌کند. در تور اتوبوسی که سد ایتایپو پاراگوئه برای بازدیدکنندگان اجرا می‌کند، بسیار به سد نزدیک‌تر می‌شوید و واقعا می‌توانید از اندازه و میزان کاری که برای ساخت آن انجام شده است، بازدید کنید. اما غم‌انگیز است که میشنویم یکی دیگر از شگفتی‌های طبیعی بالقوه جهان برای پیشرفت انسان از بین رفته است. بااینحال، پیشرفت غیرقابل انکار بوده و سد هیدروالکتریک ایتایپو به خودی خود یک شگفتی است. تا زمانی که چین سد Three Gorges خود را ساخت، این بزرگترین و قابل‌توجه‌ترین دستاورد بشر در نوع خود در جهان بود و این سد چیزی است که پاراگوئه حق دارد به آن افتخار کند. بیشتر بخوانید: تالاب پانتانال برزیل | عجیب‌ترین و بزرگترین تالاب جهان نتیجه‌گیری هم پاراگوئه و هم برزیل در توسعه و بهره‌برداری از سد ایتایپو دستاوردهای زیادی کسب کرده‌اند. بااینحال، این منفعت بدون هزینه نبوده است، زیرا جابجایی این تعداد زیادی از مردم و تخریب یک اثر طبیعی تصمیماتی است که نباید ساده گرفته شود. این منبع انرژی برق آبی به کاهش وابستگی به زغال سنگ و نفت در هر دو کشور کمک کرده و همچنین منجربه ایجاد روابط بیشتر بین دو کشور از طریق مشارکت مشترک آن‌ها شده است. اگرچه کشور هزینه‌های سنگینی متحمل شد، اما سد Itaipu به عنوان یک موفقیت زیست محیطی، مالی و سیاسی ظاهر شد. توانایی تولید چنین مقدار زیادی انرژی برق آبی باعث صرفه‌جویی مالی هر کشور شده و همچنین گامی کوچک در کاهش وابستگی به نفت جهان بوده است.
در این مقاله سعی داریم به جاذبه سالوادور پایتخت ایالت باهیا و بزرگترین شهر شمال شرقی برزیل و اولین شهر مستعمره برزیل بپردازیم، بنابراین، اگر قصد سفر به برزیل و بازدید از جاذبه‌های سالوادور را دارید، با ما همراه باشید. این شهر اولیه که در سال 1549 تأسیس شد، روی یک صخره قرار داشت که فقط از طریق مسیرهای شیبدار بالا رفتن از بندر، تقریبا در زیر خلیج بزرگ به‌نام Baía de Todos os Santos، قابل دسترسی بود. امروزه، این شهر قدیمی هنوز مملو از ساختمان‌های استعماری قرن هفدهم و هجدهم است که آن را در فهرست میراث جهانی یونسکو قرار داده‌اند و به جاذبه‌های اصلی سالوادور تبدیل شده‌اند. این‌جا جایی است که زیباترین کلیساها و صومعه‌های سالوادور را خواهید دید که از جاذبه‌های گردشگری اصلی آن هستند. سالوادور تا سال 1763 پایتخت برزیل بود، زمانی که ریودوژانیرو جانشین آن شد و به مدت سه قرن، بندر اصلی بردگانی بود که از آفریقا می‌رسیدند. مردم آفریقایی‌تبار هنوز اکثریت جمعیت را تشکیل می‌دهند و نفوذ آفریقا در موسیقی، جشنواره‌ها و غذاهای سالوادور و همچنین در گروه‌های مذهبی مانند Candomblé و Umbanda مشهود است. معرفی جاذبه‌های سالوادور در شهری که به‌خاطر کلیساهای پرآذین‌شده‌اش معروف است، سائو فرانسیسکو به عنوان تزئین‌شده‌ترین کلیسا برجسته و از جاذبه‌های سالوادور است که فضای داخلی آن مملو از کنده‌کاری‌های چوبی با روکش طلاست. تذهیب محراب بلند به‌قدری آراسته است که تکمیل آن دو سال به طول انجامید. این کلیسا سبک‌های مانریستی و باروک را در هم می‌آمیزد و بین سال‌های 1708 و 1750 ساخته شد. سقف با صحنه‌ها و مضامین مرتبط با مریم باکره نقاشی شده است و گروه کر ترکیبی از کنده‌کاری چوبی استادانه با تصاویر آزوله‌جو (کاشی‌کاری‌شده) است. دیوارهای صومعه مربع مجاور نیز با تصاویر پرتغالی آزولژو نقاشی شده است. درست در کنار کلیسای فریاری، نمای حکاکی شده چشم‌گیر Igreja da Terceira Ordem de Sao Francisco، کلیسای درجه سوم فرانسیسکن قرار دارد. مجسمه‌های قدیسان و فرشتگان و دیگر تزئینات مجسمه‌ای که چهره کلیسا را می‌پوشانند، همراه با تزئینات مجلل داخلی از سبک باروک پرتغالی و ایتالیایی فراتر می‌رود و شبیه سبک اسپانیایی چوریگرسک می‌شود که در مکزیک، مستعمره‌ای بسیار محبوب است. کلیسای اصلی کارملیت در این مکان از سال 1580 به بعد ساخته شد اما در سال 1788 سوخت و چهل سال بعد دوباره بازسازی شد. این کلیسا از جاذبه‌های دیدنی سالوادور است که معماری آن به سبک باروک کلاسیک با خطوط ظریف و برج‌های ناقوس دوقلوست، اما بیشتر به‌خاطر تندیس خیره‌کننده‌اش، اتاقی که تقریبا با اندود طلایی پوشیده شده است، شناخته می‌شود. بیشتر بخوانید: جاذبه کوریتیبا | شهری مدرن در کشور برزیل این گنجینه کمتر شناخته شده، اکنون موزه‌ای از هنرهای مقدس را در خود جای داده است که برجسته‌ترین آن مجسمه چوب سرو مسیح در زنجیر اثر فرانسیسکو مانوئل داس شاگاس، معروف به O Cabra، برده‌ای است که در قرن هجدهم مجسمه‌ساز برجسته‌ای شد. مجسمه‌ای که در سال 1710 حکاکی شده، با بیش از 1000 یاقوت که هرکدام نشان‌دهنده قطره‌ای از خون مسیح است، در این موزه قرار داده شده است. در حدود پنج کیلومتری مرکز شهر، مشرف به یکی از بهترین سواحل سالوادور، فانوس دریایی فارول دابارا یک نقطه عطف تاریخی و یکی از مکان‌های مورد علاقه برای بازدید مردم محلی است، زیرا کارهای زیادی برای انجام دادن در این‌جا وجود دارد. نه تنها می‌توانید برای دیدن مناظر شهر و خلیج به قله صعود کنید، بلکه مکان‌هایی برای غذا خوردن، چترهای ساحلی و صندلی‌هایی برای اجاره و قلعه‌ای با موزه دریایی باهیا نیز وجود دارد. موزه مملو از ابزارهای دریایی، نجات کشتی غرق شده، نقشه‌ها و کشتی‌های مدل است. خود قلعه قدیمی‌ترین ساختمان نظامی برزیل است که قدمت آن به سال 1534 می‌رسد. فارول دابارا مکان مورد علاقه‌ای برای تماشای غروب خورشید است که این منطقه را به یکی از جاذبه‌های سالوادور در کشور برزیل تبدیل کرده است. سالوادوردر شبه جزیره‌ای قرار دارد که بندر طبیعی بزرگ Baía do Todos Santos را از اقیانوس اطلس جدا می‌کند. هم سواحل خلیج و هم سواحل اقیانوس با سواحل ماسه‌ای سفید پوشانده شده‌اند که محلی‌ها برای استراحت، پیک‌نیک، موج‌سواری و شنا به آنجا می‌روند. می‌توان گفت این سواحل از زیباترین جاذبه‌های گردشگری در سالوادور هستند که در سمت خلیج محافظت شده و برای شنا مناسب هستند، درحالیکه سواحل در اقیانوس باز امواج فراوانی را برای موج‌سواران فراهم می‌کنند. نزدیک‌ترین مکان به مرکز شهر، پورتو دابارا، محل اولین سکونتگاه اروپایی باهیا و یک پاتوق محبوب برای مردم محلی، و پرایا دو فارول دابارا است که دارای استخرهای صخره‌ای در نزدیکی فانوس دریایی و شرایط مناسب موج‌سواری در انتهای آن قرار دارد. پرایا دو ریو ورملیو در محله‌ای پرجنب‌وجوش با رستوران‌های زیادی در نزدیکی ساحل، قرار دارد. در جنوب شهر سه جزیره ساحلی وجود دارد که از میان آن‌ها Tinharé و Boipeba دارای سواحل طولانی پوشیده از نخل هستند که از موج‌سواری اقیانوس اطلس محافظت می‌کنند. Praia do Farol de Itapoã در نزدیکی مرداب زیبای آباته دارای تپه‌های شنی بزرگ و سواحل حفاظت‌شده وسیع از شن‌های سفید هستند. مانند هرجای دیگر، توصیه می‌شود هیچ چیز ارزشمندی را در ساحل رها نکنید. بهترین جاذبه گردشگری سالوادور در Elvador Lacerda، مرکز تجاری سالوادور در امتداد بندر و در، Mercado Modela، بازار شلوغی قرار دارد که مکانی محبوب برای بازدید گردشگران و افراد محلی است. این ساختمان که به شکل یک بازار بازسازی شد، گمرک اولیه 1861 بود، جایی که بردگان در زمان ورود به سالوادور در آنجا اسکان داده می‌شدند و امروزه مرکز شلوغی با رستوران‌هایی در طبقه بالاست. نظرها متفاوت است که آیا این یک تله برای گردشگران ناآگاه است که قیمت‌های بالاتری نسبت به مردم محلی دارند، یا مکانی عالی برای دیدن و خرید آثار هنری و صنایع‌دستی محلی با کیفیت خوب. بیشتر بخوانید: موارد ممنوع در برزیل | قوانین عجیب کشور برزیل چیست؟ همچنین در نزدیکی آسانسور، کلیسای باشکوه باروک Nossa Senhora da Conceição da Praia قرار دارد که بین سال‌های 1739 و 1765 از pedra de lioz، سنگ مرمر مانندی که از پرتغال به عنوان بالاست در کشتی‌های بادبانی که محصولات برزیلی را به اروپا می‌بردند، ساخته شد. نقاشی سقف در شبستان که توسط خوزه خواکیم داروشا در سال 1773 انجام شد، شاهکاری از ترومپ لوئیل است. در کلیسا یک موزه از هنر مقدس هم وجود دارد. چندین موزه در این محله وجود دارند، از جمله موزه هنر د باهیا؛ موزه کارلوس کاستا پینتو که اثاثیه و جواهرات قرن هفدهم تا نوزدهم را نمایش می‌دهد و Solar do Unhão، یک ساختمان استعماری که موزه هنر مدرن را در خود جای داده است. Palacio da Aclamação ، محل اقامت سابق فرماندار باهیا، دارای باغ‌های زیبا و فضای داخلی مجلل است که به عنوان موزه در معرض دید عموم قرار دارد. شهرهای بالا و پایین توسط خیابان‌های شیبدار و تعدادی آسانسور، از جمله پلانو اینکلینادو د گونسالوس (یک فونیکولور) و الوادور لاسردا، آسانسوری مستقل و دراماتیک که به نمادی از سالوادور تبدیل شده است، به هم متصل می‌شوند. آسانسور Art Deco که در سال 1930 ساخته شده است، Praça Cairu را در منطقه بندرگاه به Praça Tomé de Souza در شهر قدیمی تاریخی متصل می‌کند. از تراس تشکیل شده توسط میدان بالایی، Praça Tomé de Souza، منظره‌ای عالی از شهر پایین و بندر وجود دارد. در Praça Tomé de Souza تعدادی ساختمان متعلق به قرن هفدهم، از جمله کاخ سفید خیره‌کننده Palacio Rio Branco، یکی از تاریخی‌ترین کاخ‌های برزیل و مقر قبلی دولت باهیان قرار دارد. ساخت کلیسای ایگرجا نوسا سنهورا دو روزاریو دوس پرتوس زیبای باروک در سال 1704 آغاز شد، زمانی که پادشاه پرتغال زمین را به Irmandade dos Homens Pretos (برادران سیاه پوستان) داد. از آن‌جایی که بسیاری از کارگران برده بودند و تنها پس از پایان کار معمولی می‌توانستند کار کنند، ساختمان برای تقریباً یک قرن به کندی پیشرفت کرد. تا سال 1870 که ساخت نما (اکنون به رنگ آبی آسمانی رنگ آمیزی شده است) و برج‌های آن آغاز شد. این کلیسا برای جمعیت سیاه‌پوست و هم بردگان آزاد شده بود که اجازه عبادت در کلیساهای دیگر شهر را نداشتند. در داخل، مجسمه‌های قرن هجدهم قدیسین سیاه‌پوست را می‌بینید و پشت کلیسا قبرستان بردگان قرار دارد. کلیسای سانتا ترزا از سال 1666 تا 1697 با الگوبرداری از کلیسای Gesó در رم ساخته شد و امروزه به یکی از جاذبه‌های سالوادور تبدیل گشته است. صومعه سابق مجاور کارملیت‌های کثیف اکنون موزه هنرهای مقدس را با مجموعه‌ای مهم از مجسمه‌های پرتره قرن هفدهم تا نوزدهم از خاک رس، چوب، عاج، سنگ صابون و سرب در خود جای داده است. بیشتر بخوانید: بهترین و معروف‌ترین سوغات برزیل کدام است؟ مجسمه‌های مجسمه‌سازی شده و تکیه‌گاه‌های آگوستینیو دا پیده، راهب بندیکتین، به‌ویژه مجسمه نیم تنه سنت لوسیا متعلق به حدود سال 1630، یکی از اولین نمونه‌های مجسمه‌سازی پرتره نقره‌ای در برزیل بسیار چشم‌گیر هستند. این موزه همچنین شامل آثاری از آگوستینیو د ژسوس، راهب مجسمه‌ساز و نقاشی‌های مکتب کوزکو و آثار نقاشان بزرگ استعماری خوزه جواکیم دا روشا، خوزه تئوفیلو د ژسوس و ریکاردو دو پیلار است.
یکی از جاذبه‌های منحصربه‌فرد برزیل تالاب پانتانال است، این کشور به طبیعت متنوع، شهرهای مهیج، پرشور و فرهنگ غنی معروف است. برزیل جذاب‌ترین فستیوال‌های موسیقی و رقص را برگزار می‌کند همچنین با پوشش جنگل‌های بارانی وسیع، سواحل اقیانوس، تالاب‌های بزرگ جهان برای هر توریست علاقه‌مند به طبیعت، می‌تواند تجربه منحصربه‌فردی باشد. بخش عمده تالاب پانتانال در ایالت جنوبی کشور برزیل قرار گرفته اما تا ماتو گروسو و بخش‌هایی از بولیوی و پاراگوئه نیز گسترش دارد. این‌جا یک منطقه طبیعی است که بزرگترین پهنه تالاب گرمسیری جهان به حساب می‌آید. تالاب پانتانال در برزیل، بزرگترین تالاب گرمسیری دنیاست که زنبق‌های معروف ویکتوریا در این مکان یافت می‌شوند. تنوع مزارع و کلبه‌ها در این مکان دیدنی هر گردشگری را جذب خود می‌کند. تالاب پانتانال یکی از بهترین جنگل‌های انبوه استوایی است و گردشگران اغلب با یک راهنما به این مکان می‌روند. این تالاب، مارهای مختلف، گرگ‌های وحشی، رودخانه‌های غول‌پیکر، طبیعت جنگلی، جزایر خشک ساوانا، قایق‌های سواری و هر آنچه که عضو اصیل یک طبیعت وحشی به شمار می‌رود را در خود جای داده است. با ما همراه باشید. در ادامه بیشتر درباره تالاب پانتانال برزیل توضیح خواهیم داد. شما می‌توانید برای سفر به برزیل و دیدن جاذبه‌های تالاب پانتانال تور برزیل را با قیمتی بسیار مناسب از ما خریداری نماید. پرواز اختصاصی از جنوب تا شمال تالاب می‌توانید با سفر با یک هواپیمای خصوصی این طبیعت زیبا را از بالا تماشا کنید. استفاده از آفرود را در طول جاده‌های خطرناک که همه جور خطراتی ممکن است شما را تهدید کند، پیشنهاد نمی‌کنیم. علاوه‌براین به نظر کارشناسان، هیچ راهی بهتر از بازدید هوایی بر فراز تالاب پانتانال برزیل برای درک کردن بهتر زیبایی‌های این تالاب نیست. مجسمه مسیح مجسمه مسیح معروف به نجات دهنده، دومین مجسمه بزرگ جهان است که بر فراز کوه قرار گرفته. ساخت این مجسمه بر فراز کوه‌های کرکوادو برای اولین بار در اواسط قرن نوزدهم مطرح شد. مجسمه مسیح در ارتفاع 700 متری و در نوک کوه قرار گرفته است. پارک ملی Lencois maranhenses طبیعت این پارک ملی به شکلی است که در ماه‌های جولای تا سپتامبر بیشترین توریست را به‌خود جذب کرده. چشم‌انداز و منظره ماسه‌ای به این معنا نیست که این پارک بیابانی باشد. آب این پارک به صورت کریستالی و گرم بوده و برای شناکردن بسیار مناسب است. همچنین یک مکان طبیعی واقعی است که ارزش دیدن را دارد. بیشتر بخوانید: جاذبه اولیندا | شهری تاریخی در کشور برزیل بازدید از تالاب پانتانال در کشور برزیل با پوشش جنگل‌های بارانی وسیع و یک زندگی چند روزه کاملا به سبک طبیعی، سفر شما را به این کشور، منحصربه‌فرد و به یاد ماندنی می‌کند. کایمان یکی از برجسته‌ترین پناهگاه‌های زیست محیطی است که گردشگران، آن را همراه با مزایایی مطلوب در اختیار خواهند داشت. کوه Roraima کوه رورایما در امتداد سه کشور ونزوئلا و برزیل گسترش پیدا کرده و مرتفع‌ترین قله از رشته کوه‌های pakaraima است. صخره‌های شیبدار این کوه، پرتگاه‌هایی را تشکیل داده‌اند که مانند لبه‌های دنیا هستند. این کوه یکی از بهترین جاذبه‌های دیدنی کشور برزیل است که با دامنه‌های تند و شیبدار و یک سر صاف بریده شده و معمولا از سنگ‌های رسوبی تشکیل شده‌اند. اقامتی بی‌خطر در طبیعت کشور برزیل می‌تواند ادعای بیشتر در منطقه داشته باشد اما از آن‌جایی که طبیعت هیچ مورد سیاسی را به رسمیت نمی‌شناسد، تالاب پانتانال به پاراگوئه و بولیوی همسایه منتهی می‌شود. اگرچه اغلب در شمال، توسط جنگل‌های بارانی آمازون تحت‌الشعاع قرار می‌گیرد. طبیعت پانتانال بی‌سر و صدا دارای بالاترین غلظت حیات‌وحش در این قاره است. هرساله باران‌های سیل‌آسا حوزه غول‌پیکر تالاب پانتانال را پر و چشم‌انداز وسیعی را ایجاد می‌کند. هنگامی که بارندگی فروکش کند، آب به آرامی به رودخانه پاراگوئه می‌ریزد و حوضچه‌های پر از ماهی و حلزون را پشت سر می‌گذارد که گله‌های عظیمی از مرغ ماهی‌خوار و لک‌لک را جذب می‌کنند. بیشتر بخوانید: جاذبه کوریتیبا | شهری مدرن در کشور برزیل جانوران محلی به حیات پرندگان محدود نمی‌شود، برخی از سرزنده‌ترین ساکنان پانتانال عبارتند از: مورچه‌خواران غول‌پیکر، جگوارها، میمون‌های زوزه‌کش و کاپوچین، بزرگترین مارهای جهان که در باتلاق‌ها و رودخانه‌های تنبل در جستجوی خوک‌های وحشی، گوزن‌ها و طعمه‌های دیگر پرسه می‌زنند. برخلاف آمازون جایی که جنگل انبوه منظره را پنهان می‌کند، تالاب پانتانال پادشاهی وحشی خود را مانند صحنه برادوی مملو از رقصنده‌های تندرو به نمایش می‌گذارد. پانتانال همان لحظه‌ای زنده می‌شود که یاد بگیرید آرام بنشینید و طبیعت بکر را تماشا کنید. مطمئنا خواهید دید که در کنار قایق، در کوهستان در یک جاده خاکی، رکاب می‌زنید و دوچرخه‌سواری می‌کنید یا سوار بر اسب در میان مزارع سیل زده می‌تازید. تمام این‌ها شما را با سرزندگی خیره‌کننده خود، غرق لذت می‌کنند. این منطقه هر روز منظره جدیدی را به ارمغان می‌آورد؛ یک رودخانه طلوع می‌کند؛ یک استخر ناپدید می‌شود و دایره زندگی از یک حلقه بی‌پایان ادامه پیدا می‌کند. بیشتر بخوانید: راهنمای سفر به برزیل ساحل کوباکاپانا ساحل کوباکابانا یکی از معروف‌ترین سواحل جهان در تالاب پانتانال برزیل است. این ساحل به 40 کیلومتر می‌رسد که گردشگران زیادی را از سراسر دنیا به سمت خود می‌کشاند. هتل‌ها، کلوب‌های شبانه و رستوران‌های بسیاری در این ساحل وجود دارند. مسافران در این مکان دیدنی نه تنها از دیدن طلوع و غروب خورشید و دریای بکر آن لذت می‌برند، بلکه برای جشن‌های سال نو مسابقات فوتبال را نیز برگزار می‌کنند. آبشار ایگوازو آبشار ایگوازو بلندتر و وسیع‌تر از آبشار نیاگارا بوده و تجربه شیرجه‌های بزرگ و طبیعت بکر اطراف این مکان را تبدیل به یکی از مهیج‌ترین جاذبه‌های گردشگری برزیل تبدیل کرده است. این آبشار ارتفاع زیادی ندارد اما شگفت‌انگیز و دیدنی است. جریانات آبی آبشار که از ارتفاع به سطح دریاچه آبشار برخورد می‌کنند، چنان پراکنده می‌شوند که گویی تمام آب بستر دریاچه به نقاط اطراف پاشیده شده است. یکی از خوش منظره‌ترین بخش‌های این آبشار، آبشاری به نام گلوی شیطان است که شکلی نعل اسبی دارد. آبشار ایگوازو در تالاب پانتانال از نظر وسعت و پهنا در جهان مانند ندارد. این آبشار لقب طولانی‌ترین آبشار را نیز به خود گرفته و شما در اطراف آن انواع پرنده‌ها و گونه‌های گیاهی را می‌توانید مشاهده کنید. ایستادن در کنار آبشار و گوش دادن قدرت صدای آب، خود به تنهایی حیرت‌آور است. البته تفریحات متعددی در آبشار ایگوازو می‌توانید تجربه کنید مانند هلیکوپترسواری بر فراز آبشار و قایق‌سواری و کروزسواری. جاذبه‌های بسیاری در اطراف آبشار ایگوازو قرار گرفته‌اند؛ مثلا برای دیدن یکی از بهترین مکان‌ها برای تماشای حیات‌وحش می‌توان به سمت منطقه مرطوب و مردابی پانتانال رفت و تنوع حیات‌وحش را از نزدیک تماشا کرد.
پارک ملی لینسویز ماراینسیز نه تنها یکی از بهترین پارک‌های ملی کشور برزیل که یکی از مکان‌های شگفت‌انگیز و خاص در دنیاست. وقتی به این این پارک ملی اعجاب‌انگیز می‌نگرید، 1550 کیلومترمربع زمینی از شن‌های سفید و نرم می‌بینید که در فواصل منظم به دریاچه‌های آبی فیروزه‌ای و خنکی مزین شده است. این پارک از آن رو لینسویز ماراینسیز نام گرفته، که این کلمات در پرتغالی به معنای ملحفه‌های مارانو معنا شده است. این سطح شنی و سفید رنگ، همانند روکش‌هایی بر روی بستر پارک دیده شده‌اند. مارانو یکی از ایالت‌های برزیل است که پارک ملی لینسویز ماراینسیز خارق‌العاده در قسمت شمال شرقی این کشور شده است. در نگاه اول، پارک ملی لینسویز ماراینسیز در برزیل مانند دیگر صحراها به چشم می‌آید که تا مایل‌ها هیچ اثری از پوشش گیاهی در آن نیست. اما باید بدانید که این پارک تفاوت فاحش بسیاری با بیابان‌ها دارد؛ پارک ملی لینسویز ماراینسیز بیابان نیست چرا که بارش سالانه منطقه نزدیک به 1200 میلی‌متر است. پس بارش این منطقه بیشتر از آنی است که بیابان در نظر گرفته شود زیرا به‌طورکلی، میزان بارندگی در بیابان‌ها کمتر از 25.4 میلی‌متر در سال است. از آن جایی که لینسویز ماراینسیز درست در کناره حوزه رودخانه‌ای آمازون قرار گرفته، هنگام شروع سال، مورد هجوم باران‌های سیل‌آسا قرار می‌گیرد. آب باران در دره‌های میان تپه‌های شنی پارک جمع می‌گردد و در طی شش ماهه اول سال، تالاب‌های فصلی متعدد چهره متفاوتی در این پارک شنی به وجود می‌آورد. اتفاق نادری که مشابه آن را در هیچ جای دیگری نخواهید دید؛ تپه‌های شنی و گودال‌های شفاف آبی که در کنار یکدیگر قرار گرفته‌اند. البته حوضچه‌های این پارک ملی اعجاب‌انگیز همیشگی نیست و در طی فصول کم باران، تابش آفتاب استوایی، منطقه را به سرعت خشک می‌کند. تبخیر آب تالاب‌ها به حدی افزایش می‌باید که تنها در طی یک ماه، حداکثر 8 سانتی‌متر از عمق تالاب‌ها باقی می‌ماند. پارک ملی لینسویز ماراینسیز قطعا یکی از عجیب‌ترین و جالب‌توجه‌ترین مکان‌های طبیعی روی زمین است که نامش را می‌توان در لیستی 15 سیاره بر روی زمین دید. این پارک را در تاریخ 2 ژوئن 1981 به‌عنوان پارک ملی نام‌گذاری کردند. چناچه مایل به سفر به برزیل و دیدن جاذبه‌های شگفت‌انگیز پارک ملی لینسویز ماراینسیز هستید، می‌توانید تور برزیل را با قیمتی بسیار مناسب از سایت رزآبی خریداری کنید. جاذبه پارک ملی لینسویز ماراینسیز بسیاری از گردشگران به پارک ملی لینسویز ماراینسیز می‌روند و خوب است بدانید که علاوه‌بر پیاده‌روی میان تپه‌های شنی و عکاسی از این مناظر خارق‌العاده، مناطق گردشگری دیگری نیز در این‌جا وجود دارند: آفرود و موتور چهارچرخ سواری با استفاده از موتورهای چهارچرخ می‌توانید لذت سواری بر بالا و پایین تپه‌های شنی پارک را تجربه کنید. البته می‌توانید این لذت را با عکاسی و ثبت جاودانه مناظر و در ازای حفظ سلامت محیط‌زیست پارک ملی، جابه‌جا کنید. با جیپ‌سواری در پارک به بازدید تالاب‌های پارک ملی مانند بونیتا، آزول و گایووتا می‌روید. برای جیپ‌سواری دو نوع تور نصفه روزه و تمام روزه در اختیار شماست که انتخاب با خودتان است. وسیله دیگری به نام جاردینیرا با گنجایش 10 نفر هم وجود دارد که هزینه 35 رئالی دارد. گشت هوایی امکان آن وجود دارد که با 30 دقیقه پرواز بر فراز پارک ملی لیتسنویز ماراینسیز برزیل، به تماشای هوایی تپه‌های شنی و تالاب‌های فصلی بپردازید که هزینه این پروازها 180 رئال است. آب‌تنی در تالاب اگر دمای آب به اندازه بالا باشد، امکان شنا و آب‌تنی در تالاب‌ها وجود دارد. درجه آب برخی از تالاب‌ها تا 25 درجه سانتی‌گراد اندازه‌گیری شده‌اند که مناسب آب‌تنی هستند. قایق‌سواری همان‌طور که از قبل گفتیم، دو رودخانه از میان این پارک ملی عبور می‌کند، یکی از آن‌ها رودخانه ریو پرگیسس است که امکان قایق‌سواری در آن خواهید داشت. این رودخانه از شهر بررینس شروع می‌شود و از کنار جنگل نخل‌ها و درختان کرنا و تپه‌های شنی عبور می‌کند و در نهایت به اقیانوس اطلس می‌رسد. بیشتر بخوانید: مهیج‌ترین جاذبه‌های برزیل برای کودکان با استفاده از راهنمای پارک لینسویز ماراینسیز در برزیل می‌توانید با قایق‌های موتوری در طول رودخانه ریو پرگیسس سفر کنید. شما چندین توقف در طول رودخانه برای شنا، خرید ماهی و کباب کردن آن به‌عنوان ناهار خواهید داشت. همین‌طور یک توقف در مانداکارو خواهید داشت که در آن ایستگاه، می‌توانید از فانوس دریایی روستا بالا روید و از آنجا با زاویه دید 360 درجه تپه‌های شنی ماه شکل را تماشا کنید. تیوپ‌سواری در رودخانه رودخانه دیگری به نام ریو کاردوسا وجود دارد که می‌توانید در آن، سوار قایق شده و در این رودخانه نسبتا خروشان، غرق تفریح و هیجان بشوید. تورهای نصف روزه رودخانه نوردی، شامل 90 دقیقه تفریح در رودخانه ریو اردوسا هستند. از دیگر تفریحاتی که در پارک ملی لینسویز ماراینسیز وجود دارند، تفریحاتی آبی مانند استفاده از چتر پاراسل است که البته از هزینه و نوع تهیه آن‌ها اطلاعات دقیقی در دست نیست. همچنین امکان آن را دارید تا در محیط‌های مشخص در پارک، به پیک‌نیک بپردازید. بعضی از تالاب‌ها و حوضچه‌هایی که در میان زمین شنی پارک ملی لینسویز ماراینسیز به چشم می‌خورند، بسیار بزرگ‌اند. از آن جمله می‌توان به تالاب بونیتا و آزول اشاره کرد که هر دو در نزدیکی شهر بررینس قرار گرفته‌اند. همچنین ارزش آن را دارد که از تالاب تراپیکال که در نزدیکی روستای آتینس قرار گرفته نیز دیدن کنید. بیشتر بخوانید: جالب‌ترین جشن‌ها و فستیوال‌های برزیل تالاب گایووتا یکی از بزرگترین حوضچه‌های پارک ملی لینسویز ماراینسیز است که در نزدیکی روستای سانتو آمارو دومارانو قرار دارد. پارک ملی لینسویز ماراینسیز گرچه متوسط بارش سالانه بالایی دارد، اما به دلیل وجود بادهای قوی در اغلب اوقات سال، پوشش گیاهی چندانی در این منطقه به چشم نمی‌خورد. بااینحال، این منطقه کاملا بیابانی نیست و هر چند کم، اما گیاهانی همانند درخت مانگرو یا کرنا و نوعی درخت تزئینی نخل در میان تپه‌های شنی این منطقه به چشم می‌خورد.
اولیندا به‌عنوان یکی از شهرهای تاریخی برزیل بر روی تپه‌ای مشرف به اقیانوس اطلس واقع گردیده است. مسائل دفاعی از مهم‌ترین دلایلی هستند که این شهر بر روی تپه بنا شده است. اولیندا در گذشته به‌عنوان پایتخت ایالت انتخاب شده بود. این شهر معماری بسیار جذاب و دیدنی دارد که توجه همگان را به‌خود جلب می‌نماید. شهر اولیندا با برخورداری از یک زندگی فرهنگی فوق‌العاده و به دلیل معماری زیبا و تاریخی خود در سازمان میراث جهانی ثبت گردیده است. اگر تمایل دارید یک سفر تاریخی را تجربه کنید پیشنهاد می‌شود به شهر اولیندا در کشور برزیل سفر کنید. این شهر در گذشته تحت استعمار بوده و با تمام جاذبه‌های خود می‌تواند خاطره‌ای به یادماندنی را برای شما رقم بزند. پیشینه تاریخی جاذبه اولیندا شهر اولیندا از ثروتمندترین شهرهای برزیل به‌حساب می‌آید. این شهر در سال ۱۵۳۵ افتتاح گردیده و امروزه هم محل زندگی بسیاری از اشراف‌زادگان پرتغالی است. اولیندای تاریخی به‌دلیل اهمیت بالایی که در بین شهرهای برزیل دارد در سال‌های ۱۶۲۴ و ۱۶۲۵ به استعمار هلندی‌ها در آمد. هلندی‌ها پس از اینکه شهر اولیندا را به‌طور‌کامل تحت استعمار خود درآوردند شهر را به آتش کشیدند، تمامی آن را ویران کردند و بعد شروع به ساختن خانه‌های خود در پایتخت نمودند. هلندی‌ها پس از به استعمار درآوردن شهر، آن را نیوهلندا نامیدند. پس از اینکه پرنامبوکو توسط پرتغالی‌ها فتح گردید اولیندا دوباره مقرکاپیتانی شد، اما دوام زیادی نداشت و اربابان رسیفه نبردی را علیه شاهزادگان و اشراف‌زادگان شروع کردند و پس از اینکه به پیروزی دست یافتند عنوان پایتخت دولت را از آن خود نمودند. این لقب تا امروزه باقی مانده و هیچ‌گونه تغییری هم نکرده است. بیشتر بخوانید: جاذبه کوریتیبا | شهری مدرن در کشور برزیل میدان کارمو بسیاری از جاذبه‌های دیدنی اولیندا در مرکز این شهر واقع شده و به‌همین‌دلیل هم احتمالاً لازم می‌شود که مسافت نسبتاً زیادی را پیاده‌روی کنید. اگر می‌خواهید با خودرو و یا وسایل نقلیه از جاذبه‌های دیدنی اولیندا دیدن فرمایید پیشنهاد می‌کنیم گردش خود را از میدان کارمو آغاز نمایید. میدان کارمو محل مناسبی برای آغاز گردش است، زیرا این میدان در مرکز شهر واقع گردیده است. در واقع لذت دیدن جاذبه‌های گردشگری اولیندا با پیاده‌روی کامل خواهد شد. گشت‌و‌گذار در جاذبه اولیندا همان‌گونه که گفته شد اگر سفر خود را از میدان کارمو آغاز نمایید کلیسای کارمو را مشاهده خواهید کرد. این کلیسا یکی از بزرگترین و مجلل‌ترین کلیساهای شهر اولینداست. کلیسای کارمو در سال ۱۵۸۰ ساخته شده، اما زمانی که شهر اولیندا تحت استعمار هلندی‌ها بوده، به آن خسارت‌های جدی وارد نشد، بااینحال پس گذشت چندین سال این کلیسا بازسازی گردید. در شهر اولیندا کلیساهای دیگری همچون کلیسا و صومعه سائو بنتو نیز وجود دارند که می‌توانند برایتان جذاب باشند. پیشنهاد می‌کنیم که سری هم به تالار شهر بزنید و از آنجا خیابان معروف de novembro را مشاهده نمایید. همین‌طور در Recife نیز می‌توانید یک منظره شگفت‌انگیز و فوق‌العاده ببینید و از دیدن آن لذت ببرید. تپه سه تپه سه یکی از بلند‌ترین نقطه‌های شهر اولیندا است که تماشای بخش‌های زیادی از این شهر را میسر می‌کند. شما می‌توانید روی این تپه پیاده‌روی کنید و از لحظات خود نهایت لذت را ببرید. پیاده‌روی بر روی این تپه و بالا پایین رفتن از آن به اندازه‌ای می‌تواند لذت‌بخش و عالی باشد که شما خستگی را به جان بخرید و این مسیر را پشت‌سر بگذارید. در بالای این تپه یک کلیسای پرتقالی خواهید دید که در سال ۱۵۴۰ ساخته شده و در گذشته به‌عنوان یک بیمارستان مورد استفاده قرار می‌گرفته است. همین‌طور که به مسیر خود ادامه می‌دهید باید از بازار Ribeira نیز عبور کنید. این بازار بسیار شلوغ است و در همه ساعات روز هم از جمعیت خالی نخواهد شد. در گذشته در این بازار تاجران بسیاری به تجارت ادویه و محصولات مختلفی و حتی برده می‌پرداختند. بیشتر بخوانید: بهترین و معروف‌ترین سوغات برزیل کدام است؟ بهترین مناظر منطقه جاذبه اولیندا اگر به بالای تپه se بروید منظره‌ای فوق‌العاده و شگفت‌انگیز از ساحل‌‌های شهر رسیف اولیندا را مشاهده خواهید کرد. مشاهده این منطقه از تپه شما را به وجد می‌آورد و حس بسیار دل‌انگیزی را به شما القا می‌نماید. در سال ۱۸۶۰ یک دنباله‌دار در آمریکای لاتین کشف شد و پس از چندین سال هم یک رصدخانه در آنجا ساخته شد. پیشنهاد می‌شود که از این رصدخانه دیدن کنید، چراکه قطعاً از شگفتی‌های آن لذت خواهید برد. در این رصدخانه به مطالعه و تحقیق در مورد ستارگان پرداخته می‌شود. آسانسور پانوماریک اولیندا آسانسور اولیندا به‌عنوان مخزنی از آب در ساختمان اولیندا قرار دارد. چنان‌چه می‌خواهید اطراف خود را از منظره عالی و بکر پر کنید پیشنهاد می‌شود سوار این آسانسور بشوید و از یک منظره پانومارای ۳۶۰ لذت ببرید. یادتان باشد که اگر بخواهید این آسانسور بیشتر بالا برود باید هزینه بیش‌تری را پرداخت کنید. کارناوال در جاذبه اولیندا حتی اگر اولیندا پایتخت ایالت نیز به‌حساب نیاید، برای پرنامبوکو شهر مهمی خواهد بود. اولیندا از جمله شهرهایی است که از معماری بسیار باشکوه و زیبایی بسیاری برخوردار است. این شهر از بزرگترین مراکز فرهنگی برزیل است و معماری زیبا و حفظ‌شده آن هم به دوران استعمار باز می‌گردد. در شهر اولیندا هزاران نقاش، صنعت‌گر و گروه موسیقی به زندگی روزانه خود می‌پردازند. همه این هنرمندان سالانه پنج روز جشن باشکوه برگزار می‌کنند و اگر در این پنج روز در این جشن‌ها شرکت کنید قطعاً لذت خواهید برد. قطعاً قدم زدن در خیابان‌های اولیندا به شما انرژی خوب و مثبتی القا خواهد کرد. گروه موسیقی در شهر به نواختن موسیقی‌های دل‌پذیر و عالی می‌پردازند و شما را به وجد می‌آورند. هر ساله گردشگران بسیاری از گوشه و کناره‌های جهان به این منطقه سفر می‌کنند تا در جشن باشکوهی که برگزار می‌شود شرکت نمایند. در برزیل طبق آداب و رسوم قدیمی مردم برزیل جشن‌های با شکوه و زیبایی برگزار می‌شود. رقصی که در جشن‌ها صورت می‌گیرد مختص به کشور آفریقا است. در این کارناوال‌ها عروسک‌های بزرگ و خنده‌داری نیز مورد استفاده می‌گیرند که می‌توانند جشن را به مراتب شادتر کنند. شرکت در این جشن‌ها و پذیرش در کارناوال‌ها برای همگان آزاد است. بیشتر بخوانید: مهیج ترین جاذبه های برزیل برای کودکان خانه عروسک در جاذبه اولیندا جاذبه‌های شهر اولیندا برزیل بسیار باشکوه و با معماری‌های خاصی هستند. اولیندای برزیل خیابان‌های معروفی دارد که می‌توانید در آن‌ها موزه‌ها، گالری‌ها و آثار تاریخی متعددی را مشاهده کنید. یکی از جاذبه‌های دیدنی اولیندا خانه عروسک در یکی از خیابان‌های معروف آن است. در این خانه، عروسک‌های خیمه‌شب‌بازی متفاوتی وجود دارد. اولیندا در اصل شهری بسیار زیبا و فوق‌العاده است که گوشه گوشه آن از جمله جاذبه‌های گردشگری هستند. چنان‌چه قصد سفر به برزیل را داشتید پیشنهاد می‌شود از فروردین تا خرداد و مرداد تا مهر به اولیندا سفر کنید.
